Restwaarderisico is een eventuele snellere daling van de waarde van een goed dat wordt geleased dan voorheen werd verwacht. Afhankelijk van het soort lease is de klant dan wel de leasemaatschappij verantwoordelijk voor het compenseren van het restwaarderisico.
Goederen die voor een langere tijd worden geleased, hebben in deze periode te maken met waardevermindering. Het is gebruikelijk dat men bijvoorbeeld tientallen maanden, vaak tot een maximum van 60, gebruik maakt van een lease auto indien men hierover en leasecontract heeft afgesloten. Bij het afsluiten van dit contract wordt rekening gehouden met eventuele waardevermindering van de auto. In sommige gevallen is de betreffende auto echter sneller in waarde gedaald dan men heeft voorspeld. Dit wordt ook wel het restwaarderisico genoemd. Het verlies als gevolg van de snelle daling in waarde van de auto kan zowel voor de rekening komen voor de klant als de leasemaatschappij.
De meeste lease contracten kunnen worden gezien als operational lease. Dit houdt in de meeste gevallen in dat de eigenaar van het goed, de leasemaatschappij, zowel juridisch als economisch eigenaar blijft van het goed tijdens de lease. Bij operational lease, zoals een full operational lease, ligt het restwaarderisico dan ook bij de lessor, de leasemaatschappij. Een andere vorm van lease is financial lease. Hierbij wordt de klant of lessee economisch gezien eigenaar van het goed, zoals bij een netto operational lease. Bij financial lease komt het dan ook voor dat de klant verantwoordelijk is voor het restwaarderisico. In dat geval wordt er na de afloop van het leasecontract een additionele afrekening behandeld over het verlies van waarde van de betreffende lease auto.
