De onbelaste kilometervergoeding is het bedrag dat een werknemer per kilometer kan ontvangen als hij of zij met eigen vervoer naar het werk reist of voor het werk ritten maakt. Over deze onbelaste kilometervergoeding hoeft geen belasting betaald te worden.
De onbelaste kilometervergoeding bedroeg in 2016 0,19 cent per kilometer. Dat betekent dat alle kilometervergoedingen onder de 19 cent per kilometer niet als loon worden gezien. Hierover hoeft dus geen belasting betaald te worden. Keert de werkgever echter een hogere vergoeding per kilometer uit, dan wordt het bedrag boven de 19 cent per kilometer door de Belastingdienst beschouwd als loon. Hierover moet de werkgever loonheffing betalen.
Het maakt voor de Belastingdienst niet uit voor welk doeleinde de werknemer zakelijke kilometers maakt. Woon-werkverkeer wordt evengoed vergoedt als een rit die een werknemer maakt naar een klant toe. Er zijn echter wel enkele uitzonderingen. Wanneer een werknemer uit privéoverwegingen om reist, bijvoorbeeld om de kinderen naar school te brengen, zijn de extra gereden kilometers niet onbelast. Hetzelfde geldt voor kilometers die gemaakt worden voor ritten waarbij de werkgever voor vervoer zorgt.
Dat laatst is ook de reden dat leaserijders met een zakenauto geen aanspraak kunnen maken op de onbelaste kilometervergoeding. Zij hebben namelijk al een auto die deels door de werkgever betaald wordt. Vanwege het feit dat ze de auto ook privé mogen gebruiken hebben zakelijke leaserijders te maken met bijtelling. De Belastingdienst beschouwd het privégebruik van de auto namelijk als een vorm van inkomen (in natura).
