I. ātis, f. eig.,
a. in ’t alg., wil, neiging, richting, streven, me conformo ad eius voluntatem, Cic., ad voluntatem loqui, naar de mond, Cic., summa Catuli voluntate, met volle instemming van C., Cic. | (vrije, goede) wil, voluntatem (goede wil) tibi emetiar, rem ipsam nondum posse videor, Cic., quod non ex imperio (op commando), sed ex voluntate praestatur, beneficium est, Sen.; vand. voluntate, vrijwillig, uit eigen beweging, gaarne, mea voluntate concedam, Cic., voluntate in dicionem venerunt, Liv., qui suā sponte et voluntate fecerunt, Cic., bona voluntas, Liv. | (goede) gezindheid, confisus municipiorum voluntatibus, Caes., celans, quā voluntate esset in regern, Nep. | wil, verlangen, wens, ambitiosis voluntatibus cedere, Cic., non est tua tuta voluntas, Ov., ex voluntate, naar wens, Cic., de mea voluntate, Cic., | voornemen, streving, hanc mentem voluntatemque suscepi, Cic., cum sint in dicendo variae voluntates, Cic.
b. praegn., genegenheid, welwillendheid, mutua, Cic., tua erga me, Cic. | laatste wil, uiterste wilsbeschikking, testamenta et voluntas mortuorum, Cic., v. defunctorum, Plin. ep.
II. ātis, f. overdr., betekenis, nominis, Quint.
