zich in onrust (verwarring) bevindende,
1. eig., van het weer enz. = onrustig, stormachtig, tempestas, Cic., imber, Plin. ep.; van vloeistoffen = opgewoeld, troebel, aqua, Cic., scaturigo, Liv., Hernus auro turbidus, goudzand met zich voerend, Verg.; van het haar = dooreengewoeld, verward, coma, Ov.
2. overdr., verward, onrustig, ontsteld, Aruns, Verg., motus, Cic., c. gen., animi, niet goed bij het hoofd, onnozel, Tac.; opgewonden, heftig, onstuimig, sic turbidus infit, Verg., altercator, Quint.; stormachtig, bewogen, onrustig, res, Cic., seditio, Ov., actiones, Tac., subst., turbidum, i, n. onrustige-, stormachtige tijd, onrust, b.v. in turbido, Liv., turbidiora sapienter ferre, Cic.; poët. adv., turbidum laetari, onstuimig jubelen, Hor.; onrustig = oproerig, ingenium, Tac., milites, Tac.
