bŭris, n. zeer oude stad in Latium.
Daarv. Tīburs, burtis, abl. burte en burti, Tiburtisch; subst., Tīburtes, um en ĭum, m. de inw. van T., de Tiburtiërs. | Tīburtīnus, Tiburtijns; subst., Tĭburtīnum, i, n. (sc. praedium), een landgoed bij Tibur. | Tīburnus, Tiburnisch; subst., Tīburnus, inw. van T., Tiburniër, en = de stichter van Tibur.
