1. stĭti (3); trans., tot staan brengen, tegen-, ophouden, feras, Liv., Romanum nec acies subsistere ullae poterant, Liv.
2. stĭti (3); intr., stilstaan, blijven staan, halt houden, ook van het levenloze: substitit unda, Verg., substitit lingua timore, stokte, Ov.; overdr., ophouden, substitit clamor, Ov. | achterblijven, blijven; overdr., intra priorem paupertatem, Tac. | stand houden, tegenstand bieden, weerstaan (van personen), Hannibali, Liv., clipeo, Verg., ook van het levenloze: quod neque ancorae funesque subsisterent, neque etc., Caes.; overdr., opgewassen zijn, uithouden, sumptui, Brut. in Cic. ep.
