stirpis, f. (poët. ook m.),
1. eig., (het onderste deel van een) boomstam; (de gehele) boomstam; jonge stam, jonge boom, stek. | overdr., gewas, plant, heester; spruit, twijg; van mensen, abstr., = oorsprong, afkomst, concr., = geslacht, familie, ook = stamhouder, spruit, kroost, nakomelingschap, in ongunstige zin = gebroed, stirpem augere, Liv., stirpem ex se relinquere, Liv., neque stirps potest deesse, kinderen, Nep.
2. fig., stam, wortel, oorsprong, grondslag, virtutis, iuris, Cic., oorspronkelijke natuur, aangeboren aard.
