(van Gr.myein, de ogen sluiten, en mustèrion, geheimenis) , de rechtstreekse en innige vereniging van de menselijke ziel met God, het goddelijke, oneindige of absolute. In zijn niet-chr. verschijningsvormen (o.a. het Taoisme in China, de Indische Yoga-leer, het Soefisme in de Islam) draagt de M. veelal een pantheïstisch karakter.
Door ascese, extase en meditatie of contemplatie wordt de grens tussen subject en object opgeheven en de een-wording verwezenlijkt. De chr. M. streeft naar innige gemeenschap met God, met inachtneming van de niet te overschrijden grens tussen God en mens. Ook chr. geloof heeft als zodanig een mystieke inslag. Het Kath. rekent tot de M. ook een reeks van verschijnselen, die soms met de beschouwing of contemplatie gepaard gaan, als visioenen, openbaringen, stigmatisatie e.d. Bekende Nederl. mystici zijn Ruusbroec en Thomas è.
Kempis. In bepaalde Prot. kringen hebben mystici als Jacob Böhme en De Labodie sterke invloed geoefend.
