(1), ondergrondse inrichting voor het afgraven van delfstoffen (z mijnbouw);
(2) plaats waar bij afslag land- en tuinbouwproducten worden verkocht (gemijnd);
(3) met explosieve stoffen gevulde metalen bol, die in oorlogstijd door de strijdende partijen in zee wordt gelegd met de bedoeling vijandelijke schepen tot zinken te brengen. In W.O. II gingen de Duitsers over tot het leggen van magnetische M., die tot ontploffing kwamen bij het passeren van stalen schepen; de resultaten werden snel geringer, toen de geallieerden onder stroom staande demagnetisatiekabels om de scheepshuid spanden; de acoustische M. ontplofte op het geluid van de scheepsschroef. Ook explosieve ladingen, in de bodem, in brugpijlers enz. in de landoorlog worden mijnen genoemd.
