DE KUNST DER OCEANIËRS: MICRONESIË
In de archaeologie manifesteren zich weer dezelfde sporen van oude cultuurinvloeden als in de andere eilandgroepen van het Zuidzeegebied. Op de kleine eilandjes voor de kust van de eilandden Ponape en Kusaie bevinden zich vierhoekige platformen, die zijn ingevat door enorme bazaltplaten van ongeveer 2 m hoog en 1½ tot 3 m dik en die binnenin zijn gevuld met kleine koraalblokjes. Enkele daarvan hebben aan de bovenkant nog een tweede terraslaag en daarin een grafkamer en op het terras zelf een omwalling met nog meer graven er in. De grafkamers bevatten gereedschappen van de cultuur, die door de Europeanen werd
aangetroffen. Daaruit kan worden opgemaakt, dat de voorouders van de huidige bevolking deze bouwwerken hebben neergezet; die op de Tonga-eilanden bijvoorbeeld, geven blijk, dat het een oude gemeenschappelijke cultuurlaag moet zijn.
Op de Marianen bevonden zich zuilen uit koraalkalk met halve-bollen als kapitelen in twee rijen. Op deze zuilen werden de huizen van de dorpshoofden gebouwd, zoals de inheemsen nog wisten te vertellen. Tatoeage werd toegepast op de Carolinen- en Marshall-eilanden en vooral op de Marshall-eilanden was het een cultische handeling. De volledige tatoeage was een voorrecht van de voornamen.
Labarum
Veldteken van Constantijn in 312, waarop hij na een visioen het Christusmonogram en kruis zou hebben doen aanbrengen. In werkelijkheid waarschijnlijk een zonnegodsymbool, zie sarcofagen – vierde eeuw.
