(Grieks ’koningshal’), in de klassieke Oudheid een overdekte, meestal rechthoekige ruimte, met soms een apsis en doorgaans aan de binnenzijde van zuilen voorzien. De basiliek is meestal in drie schepen verdeeld met verhoogd middenschip, waarin vensters.
Een basilica zonder bovenvensters in het middenschip heet een pseudobasilica. Het Christendom nam later de basilica over als grondvorm voor de kerkbouw. Uit de basilica hebben zich later de romaanse en gotische dom ontwikkeld.zie Romeinen – republiek;
zie basiliek – Constantijn;
zie basiliek – westelijke rijk;
zie basiliek – oostelijke rijk;
zie Syrische basilieken;
zie Balkan – architectuur – basilieken;
zie Byzantium – koepelbasiliek;
zie bouwkunst – romaans – Karolingische tijd;
zie bouwkunst – romaans – Ottoonse tijd;
zie: islamitische kunst – oorsprong.
