Ook wel aangeduid als de New Yorkse school of action-painting, heeft zich ontwikkeld in de jaren veertig. De kunstenaars van deze richting combineerden abstracte vormen met een emotionele verf behandeling.
Van invloed waren enkele surrealisten die tijdens de Tweede Oorlog in New York woonden. De invloed uitte zich in biomorfe vormen en automatisme, dat is het schilderen waarbij de controle van het bewustzijn tot een minimum beperkt blijft. Tegen de jaren vijftig komen twee stromingen op. Action-painting: belangrijk daarbij is het automatisme; de nadruk wordt gelegd op de actie van het schilderen; de schilder leeft zich volkomen uit op het doek; een vastomlijnd idee van het uiteindelijke resultaat ontbreekt. - Voorts colourfieldpainting of abstract imaginists: het werkstuk maakt een statischer indruk dan action-painting doordat het wilde, ongecontroleerde element ontbreekt; de kleur verschijnt in grote vlakken of in abstracte tekens; dieptewerking en hiërarchische ordening van de elementen binnen het schilderij worden vrijwel losgelaten. Soortgelijke ontwikkelingen ontstaan in Europa onder de naam tachisme en art informel, zie schilderkunst – abstract expressionisme; zie twintigste eeuw – tweede helft – schilderkunst - samenvatting.
