Fr., Gr.-Lat. physicus,
1 bn., bw. (de stoffelijke natuur, het lichaam betreffende, lichamelijk): zijn physieke krachten schoten te kort; zijn physiek gestel, lichaamsgestel; physiek onmogelijk, (misschien oorspr. betekende: strijdig met de wetten der natuur), volstrekt;
2 v. (natuurleer, -wetenschap);
3 o. (natuurlijke gesteldheid van het lichaam, lichaamsgestel): zijn ijzersterk physiek;
l. fiziek'.
