XYZ van de klassieke muziek

Katja Reichenfeld (2003)

Gepubliceerd op 21-03-2017

Wilhelm Stenhammer

betekenis & definitie

Wilhelm Stenhammer (Stockholm 1871-1927) was een Zweeds componist. Een laatromantische klank, volksliedachtige eenvoud en een licht archaïserende neiging kenmerken zijn werk.

In de jaren rond 1900 was hij als dirigent en pianist de belangrijkste figuur in het Zweedse muziekleven. Hij veroverde slechts langzaam en haast onzeker zoekend een eigen muzikale stijl; steeds meer Wagner, Bruckner, Brahms naast zich neerleggend, schreef hij als veertiger zijn beste werken na zich ook aan strenge contrapuntstudie te hebben onderworpen. De grootse Tweede symfonie voldoet volkomen aan Stenhammers eigen streven, een 'sobere en eerlijke muziek zonder opschik' te schrijven; het stuk is tegelijk kuis als Renaissance-polyfonie én heeft een echt Zweedse klank die Stenhammer beter treft dan welke van zijn tijdgenoten ook. Wie de Serenade (1913) voor orkest hoort, beseft met een genie van doen te hebben. Stenhammers liederen geven niet onmiddellijk hun ontroerende kracht vrij; het volksliedachtige En positivvisa ('Het draaiorgeltje') en het visionaire Fylgia bijv. zijn topstukken op (Zweedse) recitals. Het meest gespeelde Zweedse pianoconcert is Stenhammers Tweede (1907); Zwedens volkslied is afkomstig uit zijn cantate Ett folk.

Oeuvre
2 symfonieën; 1 serenade; 2 pianoconcerten; 2 vioolromances; 2 opera's; koorwerken; 6 strijkkwartetten; ca.100 liederen; pianomuziek.