XYZ van de klassieke muziek

Katja Reichenfeld (2003)

Gepubliceerd op 21-03-2017

Viola d'amore

betekenis & definitie

Viola d'amore (It.liefdesviool) is een strijkinstrument uit de barok, groter dan de altviool en anders van vorm: met 'afhangende schouders', een vlak achterblad en klankgaten in de vorm van vlammetjes.

De viola d'amorehad zeven snaren en zeven resonanssnaren. De stemming varieerde aanvankelijk, maar in de 18e eeuw was de gangbare stemming die van een D-groot akkoord met A als laagste toon: A-d-a-d'-fis'a'd". Het instrument klinkt zachter dan een viool of altviool, maar heeft een heel rijk geluid. Veel barokcomponisten schreven voor viola d'amore, o.a. Biber (Partita nr. 7 voor twee viola d'amore's en continuo), J.S. Bach en Telemann. Incidenteel werd het instrument nog in de 19e en 20e eeuw gebruikt, bijv. door Janáček in zijn opera's Katja Kabanová (1921) en De zaak Makropoulos (1925), en door Hindemith, bijv. in zijn Kammermusik nr. 6 (1927).