XYZ van de klassieke muziek

Katja Reichenfeld (2003)

Gepubliceerd op 21-03-2017

Tabulatuur

betekenis & definitie

Tabulatuur (Lat. tabula, tafel) is een muzieknotatie die voorschrijft welke handelingen op een instrument moeten worden verricht om een bepaald muzikaal resultaat te verkrijgen, dit in tegenstelling tot de conventionele notatie die op abstracte wijze het klinkende resultaat zelf weergeeft.

Bij een tabulatuur wordt onder andere van letters, cijfers en diagrammen gebruikgemaakt, afhankelijk van de aard van het instrument. De oudste overgeleverde tabulatuurhandschriften dateren uit de 14e eeuw en zijn meestal voor een toetsinstrument of voor luit. Hoewel het notenschrift met notenbalken dominant werd, zijn verschillende vormen van tabulatuumotatie in gebruik gebleven. Bekende voorbeelden zijn klavarskribo (Esperanto: klavierschrift) dat in 1930 door de Nederlander Cornelis Pot werd ontwikkeld, en in de popmuziek de akkoordgrepen voor de gitaar.