De oboe d'amore is een houten blaasinstrument met een toonomvang van g-fis"'. Het is een kleine terts lager gestemd dan de gewone hobo en heeft een mildere klank.
Zijn naam dankt de oboe d'amore aan de karakteristieke peervormige beker, de zogenaamde 'Liebesfuss'. De oboe d'amore dook omstreeks 1720 in Duitsland voor het eerst op en werd door Bach veelvuldig toegepast. Na 1770 raakte het instrument in onbruik. Met de Bach-revival, zo'n 100 jaar later, werd het echter opnieuw ontdekt.
