XYZ van de klassieke muziek

Katja Reichenfeld (2003)

Gepubliceerd op 21-03-2017

Niccolò Piccinni

betekenis & definitie

Niccolò Piccinni (Bari 1728-Passy 1800) was een Italiaanse componist, organist en zangleraar. Hij was een van de sleutelfiguren in de Italiaanse en Franse opera in de tweede helft van de 18e eeuw.

Piccinni kwam uit een muzikanten gezin en studeerde in Napels bij Leo en Durante. Na een succesvolle start met beurtelings komische en serieuze opera's in Napels en Rome, brak hij in Europa door met zijn Cecchina, ossia La buona figliuola (1760), op Goldoni's bewerking van de geruchtmakende roman Pamela van Richardson. Piccinni was een beminnelijk en genereus mens met een onstuitbare werklust (minimaal 130 opera's). Uit zorgzaamheid en liefde voor zijn grote gezin wilde hij niet naar Engeland verkassen en verhuisde hij met gepaste tegenzin naar Parijs waar hij zijns ondanks terechtkwam in de controverse tussen 'Gluckisten' en 'Piccinisten'. Al lang voor Piccinni naar Parijs ging, was hij in aria's van de traditionele da capo-vorm afgestapt, en had hij de opera buffa ontwikkeld tot een steeds belangrijker genre. In Parijs zou hij zich tegen verwachting ontpoppen als aanhanger van Glucks vernieuwende operatheorieën over natuurlijke dramatisering. Piccinni's in Frankrijk geschreven opera's, met hun arioso's, koren en balletten, vormden hét antwoord op de door de encyclopedisten geformuleerde principes: moderne Italiaanse muziek zonder buitenissigheden en naar de vorm traditioneel Frans. Zonder Piccinni zouden de lyriek, de rijke orkestratie en de dramatische heftigheid van Spontini's opera niet denkbaar zijn.

Oeuvre
Ca. 130 opera's; 4 oratoria; 9 cantates; solfeggi en enkele fragmenten; religieuze werken, waaronder missen, psalmen, hymnen; instrumentale werken: klavecimbelsonates, sinfonia's.