Klangfarbenmelodie (Dts. klankkleurenmelodie) is een opeenvolging van klankkleuren die zich tot elkaar verhouden zoals toonhoogten in een melodie.
De term werd door Schönberg geïntroduceerd in zijn boek Harmonielehre (1911). Een Klangfarbenmelodie ontstaat wanneer een toon door wisselende articulatie en instrumentatie systematisch van klankkleur verandert. Schönberg gebruikte deze techniek in zijn Fünf Orchesterstücke op. 16 (Vijf orkeststukken op. 16, 1909), dat oorspronkelijk Farben (Kleuren) heette.
