Een kerkcantate (It. cantata, zangstuk) is een vocaal werk, bestemd voor de kerk. Het genre ontstond in Italië tijdens de 17e eeuw en kwam voort uit een wereldlijk genre, maar werd speciaal geliefd in de 18e eeuw bij de Duitse lutherse eredienst.
Het waren werken in een rijke bezetting van koor, orkest en soms meerdere solisten. In een afwisseling van bijbelteksten en nieuw vervaardigde devote poëzie, vooral gebruikt in de aria's, werden het objectieve en het subjectieve element nauw met elkaar verbonden. Zie: cantate.
