Jean-Baptiste Forqueray (Parijs 1699-1782) was een Frans gambist, zoon van de beroemde gambist en componist Antoine Forqueray ('le père'). Het is Jean-Baptiste Forquerays grootste verdienste dat hij zijn vaders gambawerken redigeerde en publiceerde voor gamba en continuo, en gezet voor klavecimbel. Bovendien heeft hij in brieven aan prins Friedrich Wilhelm van Pruisen nauwkeurig zijn theorieën opgeschreven over het gambaspel. Deze geschriften vormen nog altijd een onmisbare bron van informatie over streektechniek, vingerzetting etc. bij het bespelen van historische strijkinstrumenten.
Jean-Baptiste Forqueray deed al op vijf- of zesjarige leeftijd het hof van Lodewijk XIV versteld staan van zijn verbazingwekkende techniek. De bewondering maakte zijn vader zo jaloers dat hij zijn getalenteerde zoon op zestienjarige leeftijd liet opsluiten in de gevangenis en hem later liet verbannen uit Frankrijk. Desondanks won Forqueray ('le fils') gestaag aan respect en bewondering. Hij speelde samen met de grote musici van zijn tijd, o.a. met Telemann die zijn spel roemde. In 1742 volgde hij zijn vader op als gambist aan het hof van Lodewijk XV. Hij zou er tot aan zijn dood in dienst blijven. In de jaren '60 legde hij zich toe op het publiceren en redigeren van muziek, waaronder de Pièces de viole van zijn vader. Of alle 32 composities in deze bundel inderdaad van de hand van zijn vader zijn, wordt in twijfel getrokken, omdat de stijl en de gedurfde harmonieën (met o.a. veel verminderde, overmatige en none-akkoorden), niet overeenkomen met de manuscripten die van Antoine Forqueray zijn overgeleverd.
Oeuvre
42 Pièces de viole.
