Een hammerklavier (Ned. hamerklavier) is een klavier met een mechaniek waarbij de snaren met hamertjes worden aangeslagen, dit in tegenstelling tot het klavecimbel waarbij de snaren met een plectrum worden aangetokkeld.
De Italiaanse pianobouwer Bartolomeo Cristofori ontwierp rond 1700 in Florence waar hij zorgde voor de instrumenten van de Medici-familie, het eerste 'hamerklavier'. Hoewel de hamertjes het belangrijkste onderdeel van het mechaniek vormden, vonden de Italianen dát wat zij teweegbrachten belangrijker: het geluid, of eigenlijk de mogelijkheid tot variëren tussen een zachte en een harde klank. Zodoende kreeg het instrument in Italië de naam pianoforte of fortepiano. Een beschrijving van Cristofori's uitvinding in Duitse vertaling werd in 1725 gepubliceerd in een boek van de Duitse muziekjournalist Johann Mattheson. Dit leidde ertoe dat Gottfried Silbermann rond 1730 de eerste Duitse pianoforte bouwde. De Duitsers waren kennelijk zo gefascineerd door het hamermechaniek, dat zij het instrument 'Hammerklavier' of 'Hammerflügel' noemden. Beroemde Duitse bouwers uit de 18e en vroege 19e eeuw waren o.a. Andreas Stein, Anton Walter, Nanette Streicher en Conrad Graf. Voor verdere informatie zie pianoforte.
