Gasparo Spontini (Maiolati 1774-1851). Italiaans operacomponist die zich van arme schoenlapperszoon wist op te werken tot de favoriete componist van Napoleon in Parijs (sinds 1803), en later tot Generalmusikdirektor van koning Friedrich Wilhelm III van Pruisen in Berlijn (sinds 1820).
Daarmee was hij een van de meest vooraanstaande componisten van zijn tijd. Vooral met zijn monumentale tragédies lyriques La vestale (1905), Fernand Cortez (1809) en 0limpie (1819) had Spontini een enorm succes. De vele massascènes, de plechtstatige retoriek en de spectaculaire theatereffecten sloten goed aan bij de esthetiek van het empire, de pompeuze classicistische stijl waarin Napoleon zichzelf van majesteitelijke grandeur voorzag. De grandeur van zijn vroegromantische idioom maakte o.a. indruk op Berlioz, Meyerbeer en Wagner. Over zijn 'dikke' instrumentatie waren trouwens niet alle tijdgenoten te spreken. Zo noteerde Berlioz dat sommigen van mening waren dat bij Spontini 'de melodie rustte op de begeleiding zoals een paar haren op de soep.' Als dirigent leidde Spontini de operaorkesten in Parijs en het hoforkest in Berlijn met tyranniek perfectionisme, en bemoeide hij zich tevens met de visuele aspecten van een operaproductie. Evenals zijn beschermheer schijnt hij despotische trekken te hebben vertoond.
Oeuvre
24 opera's waarvan 11 ernstig en 13 komisch; ca. 40 liederen; enige koorwerken en een paar instrumentale werken.
