XYZ van de klassieke muziek

Katja Reichenfeld (2003)

Gepubliceerd op 15-03-2017

Francesco Durante

betekenis & definitie

Francesco Durante (Aversa 1684-Napels 1755) was een toonaangevend Italiaans componist en internationaal befaamd leraar van o.a. Pergolesi en Paisiello. Het zwaartepunt in zijn oeuvre lag bij de kerkmuziek. Hierin cultiveerde hij een lichtvoetige contrapuntische schrijfstijl vol verrassende dissonanten, dynamische en harmonische contrasten en duidelijk gemarkeerde zinsbouw, kortom, de stijl die kenmerkend was voor de overgang van de strenge barokstijl naar de klassieke tijd.

Durante was afkomstig uit een muzikaal gezin en werd opgeleid door zijn oom, die componist was en leraar aan een van de vier Napolitaanse conservatoria. Hoewel Durante ook geestelijke drama's schreef en opvoerde, leek hij geen carrière als operacomponist te ambiëren en ging hij bij Bernardo Pasquini in Rome verder studeren. Maar de lijn naar Napels bleef open: zijn werken werden daar uitgevoerd, en hij trouwde er met een 'malede tta vecchia' ('een verdomde oude vrouw') die hem het leven jarenlang zuur zou maken. In 1728 werd hij benoemd tot primo maestro aan het Conservatorio dei Poveri di Gesu Cristo. In deze hoedanigheid kon hij uitgroeien tot de meest aanbeden leraar van Napels en werd hij geestelijk vader van een nieuwe generatie componisten. Tevens stonden zijn eigen composities in het brandpunt van de moderne Napolitaanse kerkmuziek. Rousseau overdreef toen hij Durante postuum 'de grootste meester in het contrapunt van heel Italië, dus van de hele wereld' noemde. Het nam echter niet weg dat hij tot laat in de 18e eeuw gold als de onbetwiste meester van het 'contrepoint sentimental'.

Oeuvre
5 geestelijke drama's; ca. 30 missen; talloze andere religieuze werken; cantates, 10 instrumentale concerten, klavecimbelsonates, 4 pedagogische bundels.