Empfindsamkeit (Du. gevoeligheid) is de Noord-Duitse variant van wat elders in Europa de Galante stijl heette.
In de literatuur was de dichter Klopstock met zijn nadruk op de zielenroerselen van zijn personages de grote vertegenwoordiger van de Empfindsamkeit. In de muziek gaven C.P.E. Bach en naast hem Joachim Quantz richting aan deze stroming. Bachs doel was, zo stelde hij in zijn Pianomethode uit 1753, om het hart van de luisteraar te raken door zelf zo bezield mogelijk te spelen ('aus der Seele'). Hij ontwikkelde een lichte stijl, vooral berustend op melodie en begeleiding, geheel tegengesteld aan de strenge contrapuntische stijl van zijn vader J.S. Bach en diens generatiegenoten. Hij maakte spaarzaam gebruik van versieringen om zijn publiek niet af te leiden van de melodische lijn, en hij paste instrumentale 'recitatieven' toe waarmee hij een persoonlijke vrijheid van de musicus suggereerde. Met zijn preromantische Empfindsamkeit heeft C.P.E. Bach o.a.invloed uitgeoefend op Beethoven.
