Carolus Antonius Fodor (Venlo 1768-Amsterdam 1846) was een Nederlands componist van fantasievolle muziek, gemaakt met vakmanschap en verfijnde smaak. Zijn idioom is verwant aan dat van Haydn, maar soms slaat het klassieke evenwicht om in vroegromantische, Schubertiaanse dramatiek. Fodor signeerde zijn composities meestal met de naam Antoine, om zich te onderscheiden van zijn broers Josephus Andreas, violist, en Carolus Emanuel, klavecinist.
De vader van de drie muzikale jongens was een vioolspelende Hongaar die in 1750 trouwde met Elisabeth Messemaekers in Venlo. Antoine kreeg pianoles van een musicus met de naam Mannheim. Op dertienjarige leeftijd vertrok hij naar Parijs om daar verder te studeren. In 1790 keerde hij terug naar Nederland en vestigde hij zich in Amsterdam waar hij zich als pianist, componist en leraar een prominente plaats verwierf. Ook was hij dirigent van twee orkesten: het orkest van Felix Meritis, en dat van Eruditio Musica. Tijdens zijn huwelijk met Gertruida Magdalena Cornelia Tersteegh begon hij naast zijn muzikale werkzaamheden een kolenhandel, waarmee vooral zijn zoon Carel Joseph later uitstekende zaken deed. Als gefortuneerd man legde deze zoon een kunstcollectie aan van eigentijdse romantische kunst (o.a. schilderijen van Koekkoek, Schelfhout en Springer), die hij na zijn dood naliet aan de gemeente Amsterdam. De werken maken nu deel uit van de verzameling van het Amsterdams Historisch Museum, terwijl de muziek van vader Antoine in het Nederlands Muziek Instituut te Den Haag grotendeels op uitgave ligt te wachten.
Oeuvre
1 opera (verloren gegaan); 6 orkestwerken waaronder 3 symfonieën; 6 pianoconcerten en 3 concertino's voor piano; kamermuziek waaronder 5 pianokwartetten, ca. 8 koorwerken waaronder 4 cantates (verloren gegaan).
