XYZ van de klassieke muziek

Katja Reichenfeld (2003)

Gepubliceerd op 15-03-2017

Carl Friedrich Christian Fasch

betekenis & definitie

Carl Friedrich Christian Fasch (Zerbst 1736-Berlijn 1800) was een Duitse klavecinist, dirigent en componist. Zijn naam wordt tegenwoordig vooral vermeld in verband met de oprichting van de Singakademie in Berlijn. Dit instituut heeft een essentiële rol gespeeld bij de opkomst van de oude muziekpraktijk, die in 1829 resulteerde in de historische uitvoering in Berlijn van Bachs Matthäus Passion, onder leiding van Mendelssohn.

Fasch kreeg les van zijn vader, die kapelmeester was. Op zijn negentiende werd hij aangesteld aan het hof van Frederik de Grote in Potsdam. Daar moest hij als tweede klavecinist-naast C.Ph.E. Bach het fluitspel van de vorst begeleiden. Hij klom op tot eerste begeleider en werd in 1774 dirigent van de Koninklijke Opera in Berlijn.

In zijn laatste levensjaren profileerde Fasch zich als een gedreven dirigent en onderzoeker van koormuziek. Zijn fascinatie voor de werken van Johann Sebastian Bach leidde in 1791 tot de oprichting van de Singakademie. Enkele weken na zijn dood organiseerde de Singakademie een herdenkingsconcert in Berlijn, waarbij Karl Friedrich Zelter de eerste uitvoering van het Requiem van Mozart dirigeerde.

Als componist werd Fasch geplaagd door een bijna neurotische zelfkritiek. Hij vernietigde alles waarover hij niet helemaal tevreden was. Op zijn sterfbed gaf hij Zelter de opdracht de inhoud van zijn muziekkast voor het grootste deel te verbranden. Wat rest, is een bescheiden oeuvre met voornamelijk kerkmuziek, waaronder een groots opgezette zestienstemmige mis, die hij in 1783 naar voorbeeld van Orazio Benevoli componeerde.

Oeuvre
4 missen, 1 requiem; ruim 10 cantates (gedeeltelijk verloren), psalm- en koraalzetting en; 1 oratorium (grotendeels verloren); een aantal wereldlijke liederen; instrumentale werken, waaronder 6 klavecimbelsonates.