Baldassare Galuppi (Venetië 1706-1785) was een Italiaanse componist, vooral van belang voor de ontwikkeling van de opera buffa. Geïnspireerd door zijn vader, een vioolspelende kapper die in een theaterorkestje entr'acte muziek speelde, werd Galuppi al als jongen onweerstaanbaar aangetrokken tot het muziektheater.
Zijn leraar klavecimbel en compositie was Antonio Lotti, en allereerst maakte hij naam als klavecinist en componist van ernstige opera's in het genre opera seria. Vanaf 1741 werkte hij een paar jaar als operacomponist in Londen waar het publiek smulde van zijn ernstige opera's met melodieuze, gemakkelijk in het gehoor liggende muziek. De echte roem kwam voor Galuppi echter toen hij, terug in Venetië, op tekst van toneelschrijver Carlo Goldoni de komische opera Il filosofo di campagna schreef (1754). Bij een komische handeling paste levendige muziek met snelle tempi en korte muzikale zinnen. Galuppi begreep dat als geen ander en werd met zijn vele opera buffe een van de scheppers van het genre. Zijn belangrijkste bijdrage was wel de 'kettingfinale', waarbij aan het slot van elke akte een serie korte scènes aan elkaar werd gekoppeld, waarin alle personages nog eens op het toneel verschenen. Zo legde hij de basis voor de grote ensemblefinales die Mozart later schreef, bijv. voor zijn opera buffa Le nozze di Figaro.
Oeuvre
Zo'n 100 opera's, zowel opera serie als opera buffe; 27 oratoria; religieuze muziek; zo'n 130 werken voor klavecimbel; enige stukken voor kamermuziekbezetting.
