Alexander Glazoenov (St. Petersburg 1865-Parijs 1936) was een Russisch componist, die in zijn laatromantische idioom nationalistisch-Russische elementen opnam, maar ook sterk werd beïnvloed door de West-Europese muziek.
Als jongen kreeg Glazoenov privé-les van Rimski-Korsakov. Op zijn zestiende schreef hij zijn Eerste symfonie, die onmiddellijk werd uitgevoerd. Hierdoor raakte de schatrijke Mitrofan Beljajev geïnteresseerd in de jonge componist. Hij nam hem mee naar Weimar, waar zij op audiëntie gingen bij Liszt en waar Glazoenovs Eerste symfonie werd uitgevoerd.
De kring rond Beljajev stond bekend als gematigd progressief; dit wordt in de muziek van Glazoenov weerspiegeld. Zijn acht symfonieën, zijn balletmuziek (o.a. Raymonda, 1896-97) en soloconcerten getuigen van groot vakmanschap en gevoel voor lyriek, maar ook van een nogal cerebrale instelling. Zijn beste werken, zoals het Vioolconcert (1904) en de Achtste symfonie (1906), dateren uit het begin van de 20e eeuw. In die tijd werd hij directeur en leraar van het Petersburgse conservatorium. Hij bleef daar zo'n 30 jaar aan verbonden en genoot een enorm prestige. Hoewel hij niet openstond voor de muziek van de nieuwe garde gaf hij jonge componisten alle kansen. Zijn houding tegenover Sjostakovitsj is tekenend voor zijn ruimhartigheid: 'Mij kan het niet zo bekoren, de manier waarop hij componeert. Maar wat îk vind doet er toch niet toe? [...] Echt, we moeten hem een stipendium geven.' De laatste jaren van zijn leven bracht Glazoenov door in Parijs, waar hij afgezien van een Saxofoonconcert (1934) weinig meer componeerde.
Oeuvre
Ca. 60 orkestwerken waaronder 8 symfonieën, 2 pianoconcerten, 1 vioolconcert, 1 saxofoonconcert; 3 balletten; 8 koorwerken; ca. 30 liederen; 19 kamermuziekstukken, waaronder 7 strijkkwartetten, 1 saxofoonkwartet; ca. 20 pianowerken.
