Duitsch wijsgeer; * 1833, ✝ 1911; hoogleeraar te Bazel, Kiel, Breslau en Berlijn. D. staat sceptisch tegenover alle metaphysiek en kent aan de wijsbegeerte slechts de taak toe de verschillende systemen in hun ontstaan te begrijpen en zich daardoor boven hen te verheffen.
Zijn voorn. verdienste ligt op het gebied der wetenschapsleer, waar hij de zelfstandigheid der geesteswetenschappen naar voorwerp en methode tegenover de natuurwetenschappen heeft verdedigd, en op dat der typologie van personen, wijsgeerige stelsels en wereldbeschouwingen. D. heeft een wijsgeerige school gevormd, waarvan Eduard Spranger (* 1882) de voornaamste vertegenwoordiger is.Voorn. werken: Einleitung in die Geisteswissenschaften (1883); Des Wesen der Philosophie (1907); Der Aufbau der geschichtlichen Welt in den Geisteswissenschaften (1910).
Uitg.: Ges. Schriften (8 dln. Leipzig-Berlijn 1914—’26).
Lit.: II. Leisegang, Deutsche Philosophie im XX Jahrh. (Breslau 1928). Sassen
