1° Term, in het algemeen gebruikt voor de wettelijk voorgeschreven aanbeveling van personen voor een bepaald ambt of functie.
2° Voordracht of declamatie is het opzeggen (declameeren, reciteeren) naar den eisch, d.i. met goede uitspraak en juisten toon, met begrip en gevoel, met ➝ mimiek en ➝ gesticulatie, van een van buiten geleerd vers of prozastuk, voor een schare toehoorders. Kunstenaars op dit gebied in Ned. o.a. Albert Vogel, Paul Huf.
Lit.: J. v. Ginneken, Gelaat, gebaar en klankexpressie (1919); B. Verhagen, Prosodie der Voordrachtskunst (1924); A. Vogel, Rhetorica (1931); id., Voordrachtskunst (z.j.); D. C. Bell-A.
M. Bell, Bell’s Standard Elocutionist (1908); J. L. Gondal, Parlons ainsi de la voix et du geste (1912); Palleske, Kunst des Vortrags (1920); S. Abramsz., Oud en Nieuw (z.j.); H.N. Klooster, Verzen om voor te dragen (z.j.); Voordrachtskunst, 3 bundels, resp. voor neutraal, Kath. en Christelijk onderwijs (1934); J. Boon, Declamatorium (3 dln. 1937 vlg.).
3° Wijze van spelen van een muziekstuk. ➝ Voordrachtsaanwijzingen.
