is een beslissing van een rechterlijke instantie in een proces. V. van den Hoogen Raad en van Gerechtshoven noemt men ook, en wel bij voorkeur, arresten. Deze naam wordt in België voorbehouden voor de beslissingen van het Hof van Verbreking, de Hoven van Beroep en de Assisenhoven. Alle v. moeten de gronden inhouden, waarop zij berusten, en de veroordeelende v. in strafzaken moeten tevens de wettelijke voorschriften aanduiden, waarop de veroordeeling steunt.
De vonnissen moeten mondeling worden gegeven; de uitspraak moet geschieden met open deuren. Het aldus uitgesproken vonnis moet door den griffier in een register (het → audiëntieblad) worden ingeschreven en daarna door den president (of alleensprekenden rechter) en den griffier worden onderteekend. Dit heet de minuut van het v. Hiervan wordt een afschrift vervaardigd, expeditie of eerste grosse geheeten.
Krachtens bevelschrift van den president kan een tweede of verdere grosse worden afgegeven.Er zijn verschillende bijzondere soorten van v. in burgerlijke zaken, die een eigen benaming hebben, nl. eindvonnissen, incidenteele, interlocutoire, praeparatoire en provisioneele v. Een eindvonnis is een v., waarbij een beslissing wordt gegeven op alle betwiste punten. Een incidenteel v. is een v., dat een beslissing geeft in een → incident. Een interlocutoir v. is een v., waarbij de rechter een onderzoek of instructie beveelt, waarvan de beslissing der zaak zelf afhankelijk kan zijn. Een préparatoir v. is een v., dat tot instructie der zaak wordt gegeven, zonder dat zulks op de eindbeslissing van invloed kan zijn. Een provisioneel v. is een voorloopige beslissing naar aanleiding van een hangende procedure en voor den duur daarvan gegeven.
v. d. Kamp.
