Het onderste deel der ledematen bij de gewervelde landdieren; bij den mensch alleen van de achterste ledematen. Zij vormen het steunvlak, waarmede de dieren bij staan of loopen op den grond rusten. De beenderen, welke de v. steunen, nl. de → voetwortelbeentjes, de middenvoetbeentjes en de teenleden, vormen gezamenlijk het voetskelet. Bij de lagere dieren worden ook de eindleden der ledematen (zooals bij de geleedpootigen) of de organen, waarmede zij zich over den bodem voortbewegen (zooals de kruipzool bij de weekdieren), v. genoemd.
L. Willems.
Voet-afwijkingen Deze kunnen aangeboren of verkregen zijn. De aangeboren v. zijn de klomp-, paarde- en hakkevoet. Deze kunnen in de eerste jaren langs orthopaedischen weg tot genezing gebracht worden.
De verkregen afwijkingen kunnen verschillende oorzaken hebben: Engelsche ziekte, te snellen groei, slechte levenswijze, ongezonde levensomstandigheden of werkkring. De meest voorkomende is de platvoet, waarbij de gewone voetwelving ontbreekt; een andere afwijking is de holvoet, waarbij de normale voetwelving juist te hoog is. Bij den horrel- of klompvoet is de voet in zijn geheel om de horizontale as gedraaid, zoodat de palm naar binnen en soms zelfs naar boven komt te liggen.
De platvoet moet in het begin behandeld worden door verandering te brengen in de levenswijze of werkkring van den lijder. Plaatselijk kunnen massage, voetbaden, gymnastiek verbetering brengen. In ernstige gevallen kan een operatie aangewezen zijn.
v. Haeff.
