Vaclav brozik - Tsjechisch schilder, * 1851 te Tremosjna, ✝ 1901 te Parijs. Was zoon van een smid.
Lithographeerde aanvankelijk, teekende veel naar de natuur, bezocht in 1868 de Praagsche academie, doch sloot zich spoedig daarna geheel bij Emil Lauffer aan. Na de eerste successen bezocht hij de Dresdensche academie, en studeerde daar de oude Duitsche meesters. Hij voelde het ontoereikende zijner techniek en ging zich daar te München in bekwamen. Na een kort verblijf in Praag trok hij naar Parijs (1876) en sloot zich daar bij Munkacsy aan. Drie jaren later maakte hij een reis naar Nederland.
In 1893 werd hij professor aan de academie van Praag, in 1896 lid van de Parijzer Kunstacademie. B. is een historieschilder van groote lijn, hij houdt van kolossale afmetingen. Zijn koloriet is hevig, zonder overgangen, soms dissonant. Hier en daar schiet zijn technisch kunnen te kort. Zijn werk is zonder veel diepte en vooral op het uitwendige berekend (portretten, kostuums).
Voorn. werken: Veroordeeling van Jan Hus op het Concilie van Constanz (1883, raadhuis te Praag); Columbus aan het Spaansche hof (1884—’85); Tu Felix Austria nube (1897).
Lit.: Oliva-Madl, V. B. (1903); Matejtsjek, Modern and contemporary Czech. art. (1924); Worth, Céskoslovenské uméni (1926). “Knipping”