Spirituaal. * 1259, ♱ na 1328. Franciscaan, lector te Florence en prediker te Perugia. Sloot zich onder invloed van Olivi aan bij de Spiritualen, wier lotgevallen hij beschreef in zijn Historia Tribulationum en wier verdediging hij voerde op het concilie van Vienne. Om aansluiting bij de communauteit te ontgaan werd hij met verlof van Joannes XXII Benedictijn in 1317; in 1322 schreef hij op verzoek van dien paus een verhandeling over de armoede van Christus, vluchtte na de veroordeeling van de leer der Spiritualen op dat punt naar Lodewijk van Beieren, leverde het materiaal voor de passage over den armoedestrijd in de Appellatie van > Sachsenhausen en nam actief deel aan het schisma van Nicolaas V.
Zijn hoofdwerk is de Arbor vitae crucifixae Jesu, aansluitend bij Bonaventura, met Joachimitische ideeën en felle aanvallen op Bonifatius VIII en Benedictus XI.Lit.: F. Callaey, L’Idéalisme franciscain spirituel au 14e siècle (1911): E. Mülier, Das Konzil von Vienne (1934); Ehrle, in: Archiv f. Lit. u. Kirchengesch. (1886’87).
