(natuurk.). Brengen we in den bundel, uitgaande van een lichtpunt, een ondoorzichtig lichaam, dan ontstaat achter dit lichaam een ruimte, waarbinnen geen licht doordringt, de zgn. schaduw.
De begrenzing van de s. wordt volgens de ➝ geometrische optiek gevonden door het oppervlak te construeeren, bestaande uit de raaklijnen uit het lichtpunt aan het lichaam getrokken. Bij een lichtbron bestaande uit meerdere lichtpunten levert elk dezer punten zoo’n schaduwruimte.
Het gemeenschappelijke deel dezer ruimten omvat de punten, die in het geheel geen licht ontvangen (kern- of slagschaduw); de punten, die buiten alle schaduwruimten vallen, krijgen van alle punten der lichtbron licht; daartusschen is een overgangsgebied van punten, die niet van alle punten der lichtbron licht ontvangen (bij- of halfschaduw), welks helderheid vanaf de kernschaduw toeneemt.Wanneer men rekening houdt met de ➝ buiging van het licht, dan kunnen ook die gevallen verklaard worden, waarbij het licht komt in punten, waar het volgens bovenstaande beschrijving niet verwacht zou worden (bijv. bij voorwerpen, waarvan de afmetingen van de grootte-orde van de golflengte van het licht zijn).
Rekveld.
