Rekening-courant-verhouding is de contractueele verhouding, die hetzij uit een stilzwijgende, hetzij uit een uitdrukkelijke (schriftelijke of mondelinge) overeenkomst voortvloeit, krachtens welke de in geld uitgedrukte transacties, die de contracteerende partijen met elkander afsluiten, langs den weg van compensatie zullen worden verrekend, zoodat bij afwikkeling der r.-verhouding slechts het saldo in rekening-courant door de betreffende partij zal behoeven te worden aangezuiverd. In den regel wordt tusschen partijen renteverrekening toegepast.
De banken leggen zich er beroepshalve op toe om voor haar cliënten rekening-courant te houden. De r.-verhouding tusschen bank en cliënt wordt meestal nauwkeurig geregeld in de zgn. „Algemeene Voorwaarden”, die de banken voor het verkeer met haar cliënten plegen vast te stellen.
De verrekening der rente in rekeningcourant kan rekenkundig op verschillende wijzen geschieden, doch geschiedt meestal volgens de zgn. staffelmethode, waarbij van transactie tot transactie de berekening der rentenummers over het saldo gedurende tusschenliggende periode plaats vindt. Indien een bank haar cliënt toestaat om ook in rekening-courant geld van haar ter leen te nemen, dan spreekt men van de opening van een ➝ crediet in rekening-courant.
Een rekening-courant kan zoowel in de eigen munteenheid van het land als in een vreemde munteenheid worden gevoerd, in het laatste geval spreekt men van een vreemd geld- of vreemde valuta-rekening. Indien de r.-verhouding niet betrekking heeft op munteenheden doch op transacties tusschen partijen in effecten, dan spreekt men van een effecten- of stukkenrekening.Lit.: O. B. W. De Kat, Effectenbeheer (1982).
