Ook keerrijm of stokregel genaamd, is de regelmatige herhaling van denzelfden versregel of rijmende versregels aan het einde van elke strophe. R. komt zeer veel voor bij volksliederen, vaak met de bedoeling om meerderen in het refrein te doen instemmen.
Bij de Rederijkers waren de refereinen een geliefkoosde dichtsoort; men onderscheidde refereinen in ’t vroede (ernstige), refereinen in ’t sotte (humoristische), en refereinen in ’t amoureuse (minnedichten). In den stokregel was dan de hoofdgedachte van het gedicht neergelegd.
Later is die beteekenis op den achtergrond geraakt en werd het r. meer om rhythmische redenen aangewend. Bekende dichters, die r. gebruikten, zijn o.a.
Adama van Scheltema en René de Clercq. In de instrumentale muziek verstaat men onder r. ook het rondo-thema. ten Berge.
