Katholieke Encyclopaedie

Uitgeverij Joost van den Vondel (1933-1939)

Gepubliceerd op 02-10-2019

Q

betekenis & definitie

Zeventiende letter van het alphabet, ontstaan uit de Semietische koph. Stelt denzelfden klank voor als de k.

De verbinding qu stelt in de Ned. taal voor kw, en wordt zeer vaak ook aldus geschreven.Afkortingen.

Q. in Rom. inschriften = o.a. Quintus, Quirinus;

Q als cijferteeken beteekende bij de_Romeinen = 500, Q (met bovenliggend streepje) = 500 000;

q.a. = (Lat.) quod attestor, wat ik getuig;
Q. (B.) F.F. (F.) S. = (Lat.) ➝ Quod (bonum) felix faustum (fortunatumque) sit;
Q.D.b.a. = (Lat.) ➝ Quod Deus bene avertat;
q.e. = (Lat.) quod est, wat beteekent;
Q.E.D. = (Lat.) ➝ Quod erat demonstrandum;
q.l. (pl.) = (Lat.) quod libet (placet), zooveel het lust, goeddunkt;
q.n. = (Lat.) quod nego, wat ik ontken;
q.q. = (Lat.) qualitate qua, ambtshalve;
q.s. op recepten = (Lat.) quantum satis (of: sufficit), zooveel noodig is;

quaer. = (Lat.) quaeritur, er wordt gevraagd, de vraag luidt;

Quat. = ➝ Quatertemperdag.