Voor Ned., zie → Procureur.
In België is de p. of avoué een ministerieel ambtenaar, door den koning voor den dienst der rechtsbedeeling aangesteld, doch niet door den staat bezoldigd. Het Fransche decreet van 29 Jan. 1791 veranderde den naam van procureur (denvroegeren p.)in dien van avoué. De wet van 27 Ventóse jaar XII, thans nog toepasselijk in België, richtte een korps van avoué’s in bij de hoven van beroep en de burgerlijke rechtbanken.
De p. vertegenwoordigt de partijen, en hij is verplicht op te treden voor de partijen, die zulks vragen. Zijn taak bestaat in:
1° het behandelen der zaak (Fr. postuler), d.i. de akten doen, die in een proces noodig zijn;
2° besluiten nemen (Fr. conclure), d.i. de eischen der partijen door geschrift aan den rechter overmaken.
Hij mag slechts pleiten in de zaken, waarin hij optreedt, en zijn bevoegdheid gaat niet buiten het hof of de rechtbank, bij welke hij is aangesteld.
De koning benoemt den p. uit drie candidaten, door het hof of de rechtbank voorgedragen. De candidaat moet 25 jaar oud zijn en 5 jaar in dienst geweest zijn bij een p. Hij moet ook een getuigschrift van zedelijkheid en bekwaamheid, afgeleverd door de kamer van pleitbezorgers, overleggen. Zulk een kamer is bij elke rechtbank en elk hof ingericht, en heeft de tuchtmacht over de leden.
V. Bauwel.
