(recht) is een redevoering, gehouden voor den rechter in een civiel proces door een der → partijen of (gewoonlijk) door een → praktizijn van een der partijen. P. hebben plaats, wanneer een der partijen dit verlangt, en worden, nadat de schriftelijke stukken, de → conclusiën, zijn uitgewisseld, in den regel op een lateren, door den rechter te bepalen dag, gehouden. Meestal wordt het eerst aan den eischer het woord verleend en pleit men in vier termijnen, nl. eisch, antwoord, repliek en dupliek. Het p. heeft de beteekenis van een toelichting der conclusiën.
Gewoonlijk wordt na afloop van het p. aan den rechter een schriftelijke samenvatting ervan overhandigd, pleitnota of pleitmemorie genoemd. In het strafproces is p. geen ambtelijke term. De verdachte of zijn raadsman kan op de vordering van het openbaar ministerie antwoorden. Vgl. → Pleitbezorger. v. d. Kamp.
