(Ned. recht) is papier, waarop een bepaald persoon „of diens order” bevoegd verklaard wordt een bepaalde, nader aangeduide praestatie in ontvangst te nemen. Het meest bekende voorbeeld ervan is wel de → wissel; een soortgelijk o. is de chèque, en ook het volgbriefje.
Een andere belangrijke vorm van o. is deze, dat de uitgever ervan verklaart, de praestatie ten behoeve van een bepaald persoon „of diens order” te zullen verrichten, hetzij dat de praestatie de betaling is van een geldbedrag (orderbriefje of promesse aan order), hetzij de afgifte van goederen (bijv. bewijs van opslag, ceel).
Het beginsel, dat het o. beheerscht, is dit, dat de „order”, die derde is t.a.v. de verhouding debiteur— nemer, mag afgaan op hetgeen hem bekend kan zijn; omstandigheden, die de positie van den nemer t.o.v. den debiteur beheerschten, doch aan den order ten tijde der verkrijging van het papier niet bekend waren of konden zijn, binnen hem niet worden tegengeworpen.
Wordt het o. ten vervaldage niet gehonoreerd, dan dient de houder, na eventueel het papier van non-betaling te hebben doen protesteeren, regres te nemen op zijn voorman.
Het Ned. W. v. K. behandelt het o. in de titels VI en VII van het eerste boek. Ariëns.
Lit.: F. G. Scheltema, Wisselen Chèquerecht; H. F. A. Völlmar, Het Ned. Handelsrecht (hfst. XII).
In het Belg. recht wordt het o. behandeld, voor wat den wissel en het orderbriefje betreft, in titel VIII van B I van het Wetboek van Koophandel; voor wat de chèque aangaat in de wet van 20 Juni 1873 gewijzigd door de wet van 31 Mei 1919; voor wat de cedel aangaat in de wet van 18 Nov. 1862 op de warrants. Rondou.
