Katholieke Encyclopaedie

Uitgeverij Joost van den Vondel (1933-1939)

Gepubliceerd op 29-10-2019

Openbare orde

betekenis & definitie

(recht) is het deel van het recht, dat beschermt de onaantastbare belangen eener rechtsgemeenschap, o.m. het staatsen strafrecht, de strafvordering, ten deele de burgerlijke rechtsvordering, de regelen betreffende huwelijk, staat en bevoegdheid der personen, ten slotte het dwingend recht, voor zoover het dit karakter ontleent niet aan stellige wetsduiding, maar aan hetgeen in die rechtsgemeenschap geldt als de wezenskenmerken of bestaansvoorwaarden eener rechtsorde [vgl. art. 14 Wet houdende alg. bepalingen (Ned.), art. 6 Belg. B. W.; → Goede zeden]. In sommige bepalingen van straf- of administratief recht heeft o. o. de beperkte beteekenis van „maatschappelijke orde en rust” (verbod van opruiing, van huisvredebreuk, van verstoring van vergadering of godsdienstige bijeenkomst).

De toepassing van buitenlandsch recht kan afstuiten op het inheemsche recht, dat voor zekere bepalingen, als van o. o., volstrekte gelding opeischt. Petit.