Handschrift - 1° het schrift van ieder persoon afzonderlijk met zijn bepaalde kenmerken en eigenaardigheden. De ➝ graphologie tracht uit het h. de karaktertrekken af te leiden.
Door vergelijking van iemands h. met een bepaald document wordt soms een misdadiger opgespoord. Het h. heeft steeds iets persoonlijks, wat machinaal schrift mist.Lit.: ➝ Graphologie.
2° De uitingen van gedachten of gevoelens, met de hand geschreven op papyrus, perkament of papier, en wel in zekeren omvang. Anders spreekt men van een document, oorkonde, brief. Bij voorkeur verstaat men onder h. de werken geschreven vóór de uitvinding der boekdrukkunst, ofschoon in vele bibliotheken ook nieuwere h. bewaard worden, die hetzij nog niet gedrukt zijn, hetzij van belangrijke personen afkomstig zijn. De handschriftkunde onderzoekt tijd en plaats van het ontstaan der h., de overlevering ervan, wezen en waarde van den inhoud. De palacographie leert de h. ontcijferen, afkortingen oplossen, schrift beoordeelen. Voor versiering der h., ➝ Miniatuur. Voor belangrijke Bijbelhandschriften, ➝ Codex Alexandrinus enz.
Lit.: K. Löffler, Einf. i. d. Handschriftenkunde (1929). Lampen.
