Lucien, Fransch dichter en vooraanstaand tooneelcriticus; * 1882 te Romorantin, medewerker aan Candide en aan La Revue Universelle.
Als bevoegd kenner van de Fransche Klassieken, vooral op dramatisch gebied, velt hij over het modern tooneel een ontmoedigend pessimistisch oordeel.
Voorn. werken. Gedichten: Poèmes pour Aricie (1920); Poèmes pour les Ombres (1922). Critieken: Les Chefs de file de la jeune génération (1923); Le Théâtre (1925); La Crise du Théâtre (1928); Jean Racine politique (1923). Roman: Grève des forgerons (1926). Essay’s: La Douceur de Vivre (1925); Quand j’étais général (1926). Gesch.: Histoire de Paris (samen met Pierre d’Espezel, 1926). Willemyns.
