Katholieke Encyclopaedie

Uitgeverij Joost van den Vondel (1933-1939)

Gepubliceerd op 05-06-2019

Discipline

betekenis & definitie

1° → Krijgstucht; Marschtucht; Vuurdiscipline.

2° Discipline is de naam zoowel voor de geeseling als oefening van boete, als voor het instrument, waarmee men zich deze geeseling toedient, bijv. een aantal gevlochten koorden, aan het boveneind vereenigd tot een handvat. Deze praktijk wrerd reeds in de 5e eeuw door Hesychius aanbevolen. In de 6e eeuw vinden wij deze wijze van boete opgenomen in den regel van den H. Caesarius van Arles en in den monnikenregel van den H. Aurelianus van Arles. Dit middel tot tuchtiging des vleesches werd algemeen aangenomen in de verschillende orden als een officieele ascetische oefening, welke op bepaalde tijden gehouden werd, alsmede door private personen, die zich meer bijzonder op versterving wilden toeleggen. Deze heilzame ascetische oefening ontaardde bij de zgn. flagellanten in excessen, zoodat de Kerk herhaalde malen moest ingrijpen. Tegenwoordig wordt deze bepaalde vorm van ascese nog vrijwel in alle kloosterorden beoefend. Zie verder → Tucht (kerkelijke). J. v. Rooij

Discorglossidae → Kikvorschen.