Cyclische verbindingen - (scheikunde) (< Gr. kuklos = cirkel) vormen één der twee hoofdgroepen der organische scheikunde: A) aliphatische en B) cyclische verbindingen. Ze hebben hun naam daaraan te danken, dat ze een gesloten atoomketen bezitten en worden onderverdeeld in:
1° carbocyclische, waarvan de atoomketen uitsluitend uit koolstofatomen bestaat. Deze zijn weer gesplitst in a) alicyclische, waartoe alle verbindingen behooren, die niet onder de aromatische verbindingen (b)gerangschikt kunnen worden;
b) aromatische verbindingen of benzol(benzeen-)-derivaten. Hiertoe worden ook gerekend de stoffen met gecondenseerde ringen, d.w.z. met twee of meer atoomketens, die enkele leden gemeen hebben.
2° Heterocyclische verbindingen, die in de gesloten ketens behalve koolstofatomen ook een of meer atomen van andere elementen bevatten, bijv. verbindingen zooals pyridine, met een ring van vijf koolstofatomen en één stikstofatoom.
Wanneer een verbinding uit twee ongelijke ringen bestaat, wordt ze ook tot de heterocyclische verbindingen gerekend. In enkele groote handboeken, o.a. Beilstein’s Handbuch der Organischen Chemie, noemt men aliphathische = acyclische en carbocyclische = isocyclische verbindingen. Hoogeveen
