Buitenbaarmoederlijke zwangerschap - Wanneer de vasthechting van het bevruchte ei niet heeft plaats gevonden in de baarmoederholte, spreekt men van ectopische of buitenbaarmoederlijke zwangerschap. De verschillende vormen, die hiervan onderscheiden worden, zijn in hoofdzaak:
1° de tubair- of eileiderzwangerschap, 2° de ovariaal- of eierstokzwangerschap en 3° de abdominale- of buikzwangerschap. Van deze soorten komt de tubair-zwangerschap verreweg het veelvuldigste voor. De oorzaak van de buitenbaarmoederlijke zwangerschap is bijna altijd gelegen in een voorafgegane ontsteking van den eileider. Aangezien de bevruchting, samenkomst van mannelijke zaadcel en vrouwelijke eicel, normaliter plaats vindt in den eileider, zal na voorafgegane ontsteking van den eileider, belemmering kunnen plaats vinden in het voortbewegen van de bevruchte eicel naar de baarmoederholte. Slechts uiterst zelden wordt een normaal einde van de zwangerschap bereikt; bijna altijd komt het óf tot heftige verscheuring van den eileider óf tot zich soms enkele malen herhalende en minder heftige verscheuring van den vruchtzak in den eileider.
In beide gevallen ontstaat meer of minder hevige bloeding in de buikholte, met als gevolg pijn, bleekzien, duizeligheid, enz. Deze verstoring van de buitenbaarmoederlijke zwangerschap heeft gewoonlijk plaats in de 2e of 3e zwangerschapsmaand, soms eerder, zoodat de vrouw niet eens wist zwanger te zijn. Meestal is operatief ingrijpen de beste behandeling; dan wordt de zwangere, zieke eileider met zwangerschapsproduct en al uit het lichaam verwijderd. Bij een goede behandeling bestaat er weinig levensgevaar voor de vrouw.
Voor de ethische zijde zie het tweede gedeelte van artikel ➝ abortus provocatus, waar de geoorloofdheid van indirecte vruchtafdrijving behandeld wordt.
“v. Rooy.
”
