Bevestiging

betekenis & definitie

Bevestiging - (Ned. en Belg. Recht). Handelingen, welke alleen nietig zijn, indien een bepaald persoon die nietigheid inroept (o.a. op grond van gemis aan bekwaamheid, van dwaling, bedrog, dwang) kunnen door dezen, mits met de vereischte bekwaamheid, resp. na het ophouden van dwaling, bedrog of dwang, worden bevestigd (ook wel genoemd: bekrachtigd of goedgekeurd); vgl. Ned. B.W. art. 142, 143, 172, 1363, 1492, 1897; Belg. B.W. art. 181, 183, 892, 1116, 1311 en 1338; de b. kan geschieden uitdrukkelijk of stilzwijgend, ook bij wege van vrijwillige nakoming; betreffende den vorm zie Ned. B.W. art. 1929; Belg. B.W. art. 1338. Eveneens kan worden bevestigd een wegens vormgebrek nietige schenking, door de erfgenamen of rechtverkrijgenden van den schenker na diens dood (Ned. B.W., art. 1931; Belg. B.W. art. 1340). De b. doet dengene, die bevestigt, de bevoegdheid tot inroeping der nietigheid verliezen. Zie Bekrachtiging. Petit.