Argumentatie - (Lat., = bewijsvoering) is in de welsprekendheid het uitvoerig behandelen van het argument of de reeks van argumenten; vandaar ook: het positieve gedeelte der confirmatie. Opdat immers de toehoorder de waarheid, noodzakelijkheid enz. eener vooropgezette stelling inzie, moet worden aangetoond, dat de argumenten werkelijk bewijzen; zijn de argumenten in zich zwak, dan dienen ze voor dat doel sterk te worden voorgesteld. A. geschiedt door ontleding van het argument of door redeneering.
Deze uiteenzetting en redeneering beantwoorde geheel aan het te bereiken doel, gesteldheid der hoorders, meer naar de eischen der psychologie dan der zuivere logica. Zijn er meerdere argumenten, die alle tot hetzelfde doel moeten meewerken, dan is het van belang, de meest psychologische rangschikking te maken, zwakkere argumenten handig te plaatsen tusschen sterkere, enz. Ook -> Amplificatie. v. d. Eereribeemt.
